Wat zoeken we toch elke keer weer op ‘t Vlie? “Ik kom niet naar Vlieland om iets nieuws te ontdekken, ik hoop er steeds hetzelfde terug te vinden.”

Eiland van rust en ruimte. Toen, maar ook nu. De zee, strand, het wad, alles dichtbij. Het dorp, klein, gezellig druk, en even buiten het dorp wederom de rust, de natuur. Mijmeren op de waddendijk. Even naar de vuurtoren, genieten van het uitzicht. Wandelen en fietsen. Lange Paal, Bomenland, de Eendenkooien, Pad van 20, Posthuis, Kroonpolders, Vliehors. De haven, de veerdam. En nog veel meer. Maar vooral rust, duinen, strand, zee.   

Historie
Door de  Sint Luciavloed van  13 en 14 december 1287 werd Vlieland gescheiden van het Friese vasteland. Dit maakte deel uit van het proces waardoor de waddenzee werd gevormd. Het noordelijk deel van Texel, Eierland, was ooit een deel van Vlieland. Door het ontstaan van het Eierlandse gat werd Eierland van Vlieland gescheiden en werd een zelfstandig eiland. Langzaam slibde het gat tussen Eierland en Texel dicht. In 1630 werden de beide eilanden door de Zanddijk verbonden.

Waarschijnlijk door het dichtslibben van het gat tussen Eierland en Texel veranderden de  zeestromen en de geulen zodanig dat het Dorp West Vlieland in 1736 verdween. De vruchtbare grond van het westelijke deel van het eiland verzandde en is nu de Vliehors. Op de plaats van het vroegere West Vlieland staat nu 27 meter water!

Het huidige dorp Oost Vlieland is het enige dorp op het eiland. In de loop van de laatste 100 jaar is een paar keer overwogen om het eiland prijs te geven aan de zee. De kosten voor het aanleg en onderhoud van de waterkeringen werden te hoog. Gelukkig is daar niets van gekomen. Maar de strijd tegen het water blijft gaande.  

Toerisme    
In 1892 was in het dorp “Badhotel” gebouwd en In 1895 richtte Texelaar Nanning Willem Duinker, samen met een twintig tal Vlielanders,  de N.V. Zeebad op. Aan het eind van een mulle zandweg (nu de Badweg) verrees een mooi houten badpaviljoen met muziek kapelletje. Zo is het allemaal begonnen. In december 1905 werd “Vlielands Belang”opgericht en op 6 januari 1906 vond de eerste reguliere vergadering plaats. De eerste pijler was: Bevordering van het Vreemdelingenverkeer, waarbij verbetering van de bootverbinding hoge prioriteit had.  Grote stimulator van “Vlielands Belang” was dezelfde Nanning Willem Duinker. Hij richtte in 1933 een VVV op, naast Vlielands belang. Een voorbeeld van het feit dat het niet allemaal rozengeur en maneschijn op het kleine eiland was…

Na WO 2 ontwikkelde het toerisme zich steeds sneller en al vele jaren is het toerisme de kurk waarop Vlielands economie drijft.

Kampeerterrein Stortemelk  
Vanaf 1918 wordt er gekampeerd op Vlie. Bomenland en de Meeuwenduinen , op de Vliehors en bij de Oude Kooi. In 1938 regelde Staatsbosbeheer voor het eerst een voorziening: een pomp voor drinkwater. Het is echter niet duidelijk waar deze pomp werd geplaatst. Vanaf 1946 was de eerste gemeentelijke kampeer verordening  een feit. Vrij kamperen mocht niet meer. In 1946 waren er 2 kampeerterreinen: Lange Paal van Staatsbosbeheer en kampeerterrein Stortemelk, genoemd naar het Stortemelk, de vaargeul voor de kust van Vlieland. Met name vanaf de jaren 60 ging de ontwikkeling van Kampeerterrein Stortemelk snel. Betere accommodaties, meer en betere tenten, meer en betere tenthuisjes.